Stranica dnevnika

Noćas su me pohodili  mrtvi,

nova groblja i vekovi stari,

prilazili k' meni, kao žrtvi,

kao boji prolaznosti stvari...

Noćas su me pohodila mora,

sva usahla, bez vala i pene,

mrtav vetar duvao je s' gora,

trudio se, svemir da pokrene...

Noćas me je pohodila sreća mrtvih duša,

i san mrtve ruže,

noćas su bila sva mrtva proleća,

i mirisi mrtvi svuda kruže...

Noćas je ljubav dolazila k' meni,

mrtva ljubav iz sviju vremena,

zaljubljeni, smrću zagrljeni,

pod poljupcem mrtvih uspomena...

I sve što je postojalo ikad,

svoju senku sve što imađaše,

sve što više javiti se nikad,

nikad neće, k' meni dohođaše...

Tu su bili umrli oblaci,

mrtvo more s' istorijom dana,

tu su bili poginuli oblaci,

svu selenu pritisnu nirvana...

I nirvana imala je tada,

pogled koji nema ljudsko oko,

bez oblika, bez sreće, bez jada,

pogled mrtav i prazan duboko...

I taj pogled, k'o kam da je neki,

padao je na mene i snove,

na budućnost, na prostor daleki,

na ideje, i sve misli nove...

Noćas su me pohodili mrtvi,

nova groblja i vekovi stari,

prilazili k' meni kao žrtvi,

kao boji prolaznosti stvari...